(1949, Beograd – 2024, Beograd)

Diplomirao na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu 1975. godine. Pet godina kasnije sa arhitektima Dejanom Ećimovićem i Marjanom Čehovinom, Slobodanom Maldinijem i Stevanom Žutićem, osniva uticajnu grupu “MEČ”, koja svoje programske i idejne stavove objavljuje na izložbi “Urbana kuća” u SKC-u 1981. Iste godine, kao stipendista domaćeg fonda, boravi u Engleskoj. Nadalje deluje kao samostalni projektant i rukovodilac projektantskog ateljea  “Zenit inženjering”.  Od 1999-2002. godine radi i kao naučni saradnik na predmetu Atelje za arhitektonsko projektovanje, po pozivu Katedre za arhitektonsko-urbanističko projektovanje Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Beogradu.
Bavi se arhitektonskim i urbanističkim projektovanjem, kao i unutrašnjom arhitekturom. “Buntovnička, skoro avangardna metodologija afirmacije ideja kroz instalacije i manifeste od početka čini njegov rad posebnim” (L. Skansi). No, prvu značajniju priliku da u potpunosti opredmeti svoju arhitektonsku poetiku dobija projektom nevelike zgrade teniskog kluba “Vračar” u Južnom bulevaru (1997, nagrada “Borbe”). Dokazujući da autentičan izraz  ne podrazumeva grandiozne neimarske zadatke, krupne gabarite, skupocene i dugovečne materijale, te da se može uspešno iskazati i malom graditeljskom efemerom pod jednostavnim rešetkastim drvenim lukom – ostvaruje delo besprekornog vizuelnog identiteta, upečatljivo i ambivalentno po izgrađenom, dijaloškom  odnosu spoljašnjeg i unutrašnjeg prostora. Sposobnost rešavanja “prestabilizovane disharmonije”, kakva je toga puta bila nepovoljnost građenja na uzanoj i izduženoj parceli u padu,  pokazuje i senjačkom vilom u Čolak Antinoj ulici broj 10 (sa Elom Nešić i Romanom Verhovskim, 1997–2000), reafirmišući, pri tom, još uvek upotrebljive performanse i vitalne stilske aspekte međuratne beogradske Moderne.    

Tokom svog plodnog profesionalnog veka izradio je više od 150 projekata od kojih su 52 realizovana i učestvovao na preko 80 izložbi u zemlji i inostranstvu (Beograd, Zagreb, Ljubljana, Pariz, Njujork, Vroclav, Volgograd ,Venecija, Grac, Prag…). Dobitnik je preko 20 stručnih nagrada i većeg broja društvenih priznanja (Nagrada 24. Oktobarskog Salona, „Borbine“ nagrade za arhitekturu, nagrade „Novosti“ za arhitekturu, GRAND PRIX-a 23. Salona arhitekture u Beogradu i nekoliko drugih priznanja ovog Salona, Nagrade fonda „Aleksandar Šaletić“, kao i više nagrada Salona Arhitekture u Novom Sadu, itd.). Nagradom za životno delo Udruženja likovnih umetnika, primenjenih umetnika i dizajnera Srbije (ULUPUDS) ovenčan je 2010. godine.

Ostvarenja:

Univerzalni kiosk za grad Beograd (sa S. Todorovićem, 1976)

Enterijer prodavnice obuće “Petar Velebit” u Ulici kneza Mihaila (1977)

Ambijent “Forum” u Kneza Mihaila (sa grupom “MEČ”, 1982)

Adaptacija i enterijer Doma kulture “Vuk Karadžić” (sa M. Čuturilo, 1983)

Poslovnica “Vetproma” (1983)

Enterijer restorana “Kortina II” (sa S. Žutićem, 1986)

Projekat rekonstrukcije i adaptacije enterijera Studentskog kulturnog centra (sa S. Maldinijem, 1986) i Kapetan Mišinog zdanja

Enterijer noćnog kluba XL u Sarajevskoj ulici broj 26 (1995–96)

New Moment (rekonstrukcija, enterijer, 2002)

Kondominijum 41 – 7 u Beogradu (2003-2008)

Kondominijum 45 – 9 u Beogradu (2004-2006)

Splav na Dunavu (2007)

Hotel “Bulevar” u Beogradu (projekat, Nagrada Salona arhitekture 2008)

i dr.

Knjige:

Arhitekta Mustafa Musić, Beograd 2020.